My Life
ชีวิตใคร ... ของใครก็ของมัน
มนุษย์เกิดมาเพื่อเผชิญโลกเพียงลำพัง ต้องเรียนรู้การเอาตัวรอดตั้งแต่ลืมตา แต่ในขณะเดียวกันก็โหยหาการยอมรับ ความเข้าใจ และความเอื้ออาทรจากคนรอบข้าง ความขัดแย้งนี้เป็นรากของพฤติกรรมซับซ้อนในสังคมมนุษย์
เรามักเห็นการเรียกร้องสิทธิส่วนตัว โดยไม่คำนึงถึงสิทธิของผู้อื่น เช่น การขับรถปาดหน้า แซงคิว ทิ้งขยะในที่สาธารณะ หรือแม้แต่การไม่ชำระหนี้ เหล่านี้สะท้อนความเห็นแก่ตัวที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความคาดหวังว่าจะได้รับการให้อภัยหรือความเห็นใจเสมอ
เมื่อถูกวิจารณ์ มนุษย์มักโต้กลับด้วยความไม่พอใจ แม้คำวิจารณ์นั้นจะมีเหตุผล เพราะภายในใจยังไม่พร้อมที่จะยอมรับว่า “เราก็อาจผิดได้” เราเคยเป็นผู้กระทำ แต่ไม่ยอมรับการถูกกระทำกลับ เพราะเราเชื่อว่าเจตนาดีควรเพียงพอสำหรับการลบล้างผลกระทบ
ผู้ที่มีจิตใจเข้มแข็ง เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ กลับเลือกที่จะไม่เบียดเบียน ไม่เรียกร้อง ไม่สร้างความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ เขาใช้การกระทำเป็นเครื่องมือสื่อสารคุณค่าของตน แทนคำพูดหรือการอ้างสิทธิ์ใด ๆ ทั้งสิ้น
เมื่อเราไม่หวังให้ใครต้องมาเข้าใจเรา แต่กลับตั้งใจเข้าใจผู้อื่น ความสงบในใจจะเกิดขึ้นโดยไม่ต้องดิ้นรน มนุษย์จึงไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อสิทธิ์ของตนเสมอไป แต่สามารถเลือกที่จะเป็นแหล่งพักพิงของสันติให้กับสังคมที่เรามีชีวิตอยู่ร่วมกัน
Comments